Walvissen; 10 keer zo zwaar als een olifant…

01 Oktober 2012 | Zuid-Afrika, Kaapstad

Ik weet dat ik pas nog een heel lang verhaal heb geschreven maar daarom ook nu alvast een nieuwe. Als ik nu niet vast over het weekend schrijf dan wordt de volgende waarschijnlijk weer super lang dus bij deze.

Afgelopen weekend zijn we naar het Walvissen festival in Hermanus geweest, eindelijk, grote, wilde dieren! De walvissenroute er heen was echt al super gaaf maar eenmaal aangekomen in Fishermanshaven waar ons huisje stond was het wel even slikken. Eigenlijk was het heel grappig, de straatnamen hebben namelijk een Engelse en Afrikaanse naam, kwamen we uiteindelijk achter, want wij moesten op de Kolleege Road zijn en dat bleek hetzelfde te zijn als de Schoolweg zoals Churchstreet en Kerkstraat ook hetzelfde zijn. Maargoed, eenmaal de straat gevonden was het nummer onvindbaar, de nummers zijn namelijk als volgt verdeeld: 1, 345, 55, 7, 56, 233. Nou echt, vind daar maar eens je huis tussen. Maar toen de huisbaas ons kwam halen bleek dat we al heel lang voor ons huis hadden staan wachten waar ons trouwens de volgende verassing te wachten stond: Er waren zeven bedden. Wij waren met tien en toen we dit aangaven aan de huisbaas reageerde die doodleuk met ‘Ja.’ Euh ja? Hoezo ja? Moeten we allemaal samen in een bed? Moeten er een paar op de grond? Uiteindelijk heeft de lieve oude man nog twee bedden erbij gehaald en heeft er één iemand op de grond geslapen en verder heeft hij ook super goed voor ons gezorgd. Hij heeft ons namelijk naar Hermanus gereden en in het begin van de nacht weer opgehaald (in zijn truck, laadbak of weet ik ook veel hoe je het noemt, waarin we allemaal achter in de laadruimte konden gaan zitten terwijl zijn vrouw door de straten scheurde) omdat er maar twee taxi’s zouden zijn in Hermanus? Daarnaast heeft hij ons ook eerst naar een kleine, rustige haven gebracht waar drie walvissen zaten en toen we eraan kwamen rijden zag ik er net één uit het water springen, echt tof! Wat een rare gewaarwording zo’n grote vis, of tenminste, je weet dat het een hele grote vis is en je ziet alleen af en toe een kop, vin of staart, maar dan nog! Eerst hebben we hier een poosje genoten en daarna zijn we eindelijk echt naar Hermanus gegaan waar we een toffe route hebben gelopen en zo’n 50 meter van een walvis vandaan zijn gekomen en ook deze walvis bewoog. Dus we zaten constant vol spanning te kijken tot hij weer uit het water zou springen. Helaas heb ik daar geen goede foto van maar het staat nog wel op mijn netvlies gebrand. Aan het einde van de middag hebben we nog een walvis met een baby’tje gezien, maar we zagen alleen de ruggen en als ik eerlijk mag zijn had ik wel iets meer verwacht omdat je niet echt kon zien hoe groot ze zijn, maargoed. ’s Avonds was het volle maan en die scheen super fel op het water waar ik nog een walvis in het maanlicht heb gezien en dat was ook heel tof.

’s Avonds zijn we ook nog naar een concert geweest van Elvis Bleu, wie kent hem niet? Maar eigenlijk was het een beetje gek want iedereen zat er stil en meezingen of juichen was echt not done. Bovendien werden die mensen ook gelijk al super boos dat we teveel lawaai maakten en ze vonden maar dat we ons moesten gedragen als in de kerk, maar het was een popconcert? Dit was wel gek, gelukkig was de security mijn vriend en hebben we genoten van de muziek en gezelligheid.

Zondag ochtend kwam onze lieve huisbaas ons verse snoek brengen, dat vonden de anderen allemaal heel fijn dus dat was tof. Verder hebben we nog een beetje genoten van het strand, een aantal walvissen waarvan eentje bijna helemaal uit het water sprong, ik vond alleen dat hij nog steeds niet super groot leek? en, zo hoorden we, ook dolfijnen. Rondom de walvis zwemmen namelijk heel vaak dolfijnen omdat in de schaduw van de walvis veel vis zit. Weer wat geleerd! Maar die dolfijnen wil ik nog wel graag een keer van wat dichter bij zien dus dat kan ook op ons lijstje. We zijn niet meer op een boot geweest omdat de boten die we zagen varen helemaal niet dichtbij de walvissen kwamen en het best duur was.

Op de terugweg zijn we door de bergen gereden waar we wel honderd keer van het uitzicht hebben genoten. Wat is Zuid-Afrika toch mooi! Ook konden we vlak na de zonsondergang (net te laat) over heel Kaapstad kijken en kleurde de zon boven de zee roze, echt super gaaf! Lotte heeft er als het goed is een foto van dus wanneer die komt dan plaats ik hem ook!

Verder is mijn verhaal nu alweer meer dan een kantje dus ik ga stoppen, begrijpen jullie al waarom ik hem nu vast plaats? Aan het eind van deze week ‘vakantie’ vol vergaderingen zal ik jullie vast weer wat laten horen, maar voor nu is het klaar…

Liefs en oja, hier wordt het eindelijk mooi weer!!! 

01 Oktober 2012 - 23:00