Lekker weekje achter de rug!

Sorry maar ik heb vandaag niet zoveel inspiratie om een bloeiend verhaal te typen dus ik hoop dat ik er nog wat van kan maken! De afgelopen week was eigenlijk heerlijk, officieel hadden we vakantie maar dat is er maar één dag van gekomen, maar dat was niet erg want het weer was echt super super slecht. Daar begint nu trouwens wat verandering in te komen (klop klop) want voor de komende week staan er temperaturen boven de twintig graden op de planning!!

Maandag begonnen we in ons nieuwe kantoor bij de City en het is echt zo’n kantoor uit de film. Een grote ruimte met heel veel bureau’s waarin de hele afdeling Sport en Recreatie bij elkaar zit. Heel gezellig, wij zaten alleen met zijn drieën aan één bureautje maar dat gaf niet. We zijn lekker aan het werk geweest en hebben de vergadering van de volgende dag voorbereid. Vanuit school moeten we onze collega’s namelijk elke maand een thema meegeven en omdat het lastig blijft dat ze zich nooit aan planningen, tijden en schema’s houden willen we schematisch werken introduceren. Natuurlijk blijft Afrika een polychrone tijdsbeleving hebben (jawel ik heb ook mijn huiswerk gedaan!) maar ik ben er wel een beetje van overtuigt dat je niet zomaar altijd iedereen kan laten wachten omdat andere mensen ook afspraken hebben dus we gaan ze proberen te laten wennen aan het op tijd komen, in elk geval bij belangrijke afspraken. En dat dit belangrijk was bleek want de vergadering zou de volgende dag om 10 uur starten maar met één aanwezig lid hebben we besloten toch maar even op de rest te wachten. Jammer genoeg kwam één wijk helemaal niet omdat ze ook andere dingen te doen hadden en was het weer een hectische vergadering. Wel hebben wij weer een boel geleerd en zien we hoeveel werk er nog te verrichten valt.

Woensdag was onze vrije dag, we hebben lekker uitgeslapen of tenminste, lang in bed gelegen want uitslapen lukt hier niet omdat onze gordijnen wit zijn! Elke ochtend gaan mijn ogen open om 7 uur en volgens mij weet iedereen die mij kent wel dat dat in Nederland eigenlijk nooit gebeurd. Rond de middag zijn we naar Paarl gegaan waar een Crocodile Farm is, super leuk! Er waren zo’n 1000 krokodillen in het gedeelte waar wij ook waren en nog eens 2000 baby krokodillen een eindje verder op, waar we niet heen konden. De rondleiding was echt super interessant, zo weet ik nu dat krokodillen 27 spieren hebben om hun bek te sluiten, maar maar 3 om hem te openen, ze zo’n 100 jaar kunnen worden, pas vanaf hun 13e eieren kunnen leggen, 20-80 eieren per jaar leggen, ze altijd blijven groeien, vanaf hun derde hun huid dikker wordt waardoor je er geen tassen meer van kunt maken, hun vlees heel gezond is en een beetje naar kip smaakt (nog niet geproefd), krokodillen maar 5 keer per jaar eten, ze altijd aanvallen als je in het water bent, hun staart gevaarlijker is dan hun bek (op het land) krokodillen niet eten als het heel koud is, in Kaapstad niet tussen april en december, ze vanaf hun tiende territoriaal worden en dat ze elke twee jaar nieuwe tanden krijgen. Verder hebben we ook een baby krokodil vastgehouden, super leuk! De krokodil is hard van boven en zacht van onder en ruikt nergens naar. Toen we in de middag terug kwamen heb ik mijn stageplan afgemaakt dus ik kan al één vink zetten in mijn schoolopdrachten.

Donderdag hebben we een sportclinic gehad in Khayelitsha, omdat de sportcounsel van Khayelitsha meer wil doen aan gehandicaptensport hebben ze deze clinic toegevoegd aan hun sportweek, maar hier heb ik niet zoveel over te zeggen behalve dat ondanks alles wat slecht geregeld was, er was echt alleen een locatie, ik het wel bijzonder vind dat de mensen die niet denken aan de faciliteiten heerlijk enthousiast kunnen blijven basketballen. Er was namelijk geen eten, de cateraar kwam de hele week al niet, transportgeld was niet geregeld en degene die de clinic zou geven kwam te laat. Ik vond ze eigenlijk ook wel een beetje sneu want iedereen doet zo zijn best maar het zit gewoon nog niet in de Afrikanen om iets goed te regelen en ik heb ook het gevoel dat iedereen steeds meer bezig is met plannen en organiseren maar als zo’n sportcounsel alles regelt en de catering niet op komt dagen, dan werkt het natuurlijk niet. Wederom hebben we geleerd van de Afrikanen en ik hoop echt dat we ze hier nog bij kunnen helpen! Verder zou er ook een abled bodies basketball clinic zijn, deze zou gegeven worden door iemand van de NBA uit Amerika maar dit ging ook niet door. Er was wel een jongen die voor het Zuid-Afrikaanse team basketbal speelt dus ik vroeg hem of hij niet even met de kinderen kon gaan basketballen en dat wilde hij wel. Samen hebben we de kinderen basketbal gegeven en dat vond ik erg leuk!

Vrijdag was een fijne dag, ik ben lekker voor school bezig geweest (culturele verschillen) en begin de Afrikanen steeds beter te begrijpen, verder zijn we naar het strand gegaan, heb ik mijn eerste souvenirtjes gekocht en zijn we naar de VVV gegaan. Aan het einde van de middag hebben we nog met Nicole, onze stagebegeleider geskyped en ’s avonds hebben we lekker een filmpje gekeken met onze drie nieuwe (tijdelijke) huisgenoten.

Zaterdag was er een groots rolstoelbasketbal toernooi waar al 6 maanden naar toe wordt gewerkt. Dit moest wel goed komen dachten wij maar ook hier werd hetzelfde lied gezongen, om 10 uur zou het starten en pas om half 12 waren alle teams binnen. Marije en ik waren officials, dat was ook wel grappig want we kennen de regels eigenlijk helemaal niet. Gelukkig werd er ook alleen van ons verwacht dat we af en toe vrolijk lachten, juichen en ’s ochtends de registratie deden. Dus halverwege de dag zijn we maar aan potje basketbal gaan spelen tegen een paar studentjes van hier, die we overigens keihard hebben ingemaakt en na de lunch zijn we met Lotte de stad ingegaan omdat we niets meer konden toevoegen aan het toernooi.

Vandaag zijn we naar de NGK hier in Table View gegaan. Een echte Zuid-Afrikaanse kerk. Het was wel leuk want toen we in de kerk zaten werden we door de gemeenteleraar (dominee) gelijk opgemerkt als bezoekers en ik geloof dat die vroeg of de bezoekers hun hand op wilden steken dus dat dezen we en daarna vroeg hij ons nog iets waarop ik Holland antwoordde, hopend een passend antwoord bij de vraag te hebben gegeven en ik werd nog even in spanning gehouden want de gemeenteleraar verstond mij niet waarop de hele kerk begon te roepen: Holland, Holland! En er voor ons geklapt werd. De dienst was, denken we, gericht op de ouderen uit de gemeente en die werden aan het einde van de dienst ook gezegend en de preek ging erover dat het zwaar was om oud te worden maar dat Job het ook zwaar heeft gehad en hij op God blijft vertrouwen en dat wij dat ook moeten doen (denken we.) En verder vonden we het zingen in de dienst echt tof. We hebben ‘Hoe groot zijt Gij’ gezongen in het Afrikaans en nog een aantal Afrikaanse liederen maar het gaat echt lekker vlot en we voelden ons op ons gemak in deze kerk dus waarschijnlijk gaan we hier vaker heen!

Verder gaan we vanmiddag paardrijden op het strand! Vanochtend was het heel mooi weer en nu trekt het wel een beetje dicht dus we hopen op mooi weer want we gaan aan het eind van de middag met zonsondergang! Maar ik zet dit nu vast online want ik denk dat het verhaal als ik paardrijden ook nog ga toevoegen nog krommer wordt, hierover zal ik vanavond of morgen wel even een kort verslagje doen. We hebben er in elk geval hééél veel zinin!

Verder gaat alles hier ook nog goed en hebben we deze week weer een drukke week met elke dag stage en als hoogtepunt het personeelsuitje/teambuildingsuitje van komende zaterdag!

Veel liefs en succes in de kou ;)