“Kom, we laten ze de smileys zien!
Blijf op de hoogte en volg Simone
06 September 2012 | Zuid-Afrika, Kaapstad
… Na de meeting van vandaag gingen we Michael terug brengen naar huis. Hiervoor moesten we door Khayelitsha, één van de armste wijken van Kaapstad, rijden en daar binnenrijdende vroeg Nicole heel vrolijk en opgewonden aan Michael: “Zullen we ze de smileys laten zien?” “Ja goed, prima. Gaan we doen.” Dus wij waren vol spanning en goede moed (Nicole keek immers zo blij en smileys, dat klinkt leuk) totdat we langs de weg stopten, Nicole en Michael naar de overkant wezen en ik bijna moest overgeven. Smileys dames en heren, zijn schapekoppen die langs de weg liggen tot ze op een vuurtje worden gebakken waarnaar het wol eraf wordt gehaald, ze doormidden worden gesneden en tot slot gekookt worden in een grote pan waarnaar alleen de mannen ze mogen opeten, als snack. Bah wat vies! Marije heeft geloof ik wel een foto op haar site. (Marijevdlugt.waarbenjij.nu.) We hadden nog niet middag gegeten, terwijl het al vier uur was, maar eigenlijk hoefde ik dat ook niet meer…
In de foto in de bijlage (als dat gaat lukken) zien jullie Marije en mij met een paar zingende locals. Het klonk nergens naar, ten eerste hoe ze dat liedje zongen van “In the jungle….” En ten tweede hoe ik (voor de mensen die mijn ritmegevoel kennen) meespeelde op de sambabal, maar het was een leuke ervaring en gelukkig kwam Marije net op tijd voor een foto.
Gisteren zijn we, Marije, Anke, Nicole, Joris en ik naar de stad gegaan om naar Joris zijn stage te gaan en om onze auto op te halen. Anke gaat samen met ons werken en Joris is haar vriendje die stage gaat lopen in de stad. We hebben dus een gedeelte van de stad gezien en ook een gedeelte van de chaos van het verkeer, dat beloofde nog wat. Toen we Joris en Anke afgezet hadden bij hun stage gingen wij het plan van Mandla doorlezen. Het was interessant, leuk en we hadden zin om te beginnen! Na de overdracht gingen we onze auto ophalen, wat een gedoe om een auto te huren maar uiteindelijk hebben we hem. Een Hyundai I10. Mooi makkelijk want hier kunnen wij zelfs mee parkeren! Maar ter compensatie van het gemakkelijke parkeren moeten we nu wel links rijden, met onze linkerhand schakelen, naar de andere kant van de weg kijken voor we kunnen oversteken en het linker knipperlicht en de ruitenwissers zijn verwisseld. Moeilijk, moeilijk, moeilijk, moeilijk. (Naar een lied van Brigitte Kaandorp.) Maar wel leuk. Marije en ik vonden het maar wat eng bij mekaar in de auto maar zelf vonden we dat het prima ging dus het komt wel goed!
Vandaag zijn we voor het eerst naar Mitchels Plain gegaan, de meest criminele wijk van Kaapstad naar horen zeggen. We hebben hier nog niets van gezien of gemerkt, er werden alleen wel een paar kinderen aangeboden bij het oprijden van de parkeerplaats. Nicole zei dat ze dat ook daadwerkelijk meenden omdat ze hier gewoon kinderen teveel hebben. We zijn langs Charles en Doris geweest, twee hele lieve mensen die in Mitchels Plain wonen en Charles doet superveel vrijwilligerswerk, onder andere voor Mandla. Hier was het erg gezellig en we hebben ook al een aantal van hun kinderen ontmoet. Daarna hadden we een vergadering waarbij alle spatters/collega’s/medewerkers van Mandla bij aanwezig waren. Het was erg leuk om hen allemaal te ontmoeten. Ze hebben allemaal een handicap opgelopen na hun geboorte. Één van hen is neergeschoten, één is neergeslagen en één heeft polio gehad. Van de rest weet ik het (nog) niet maar het lijkt mij wel erg heftig om van abled naar disabled te gaan en ik vind het gaaf om te zien dat ze zich willen inzetten voor de gehandicapten in hun wijk en hier ook echt veel vrije tijd in steken!
Over wat ik vind van de wijken en wat het met me doet kan ik weinig zeggen. Ik weet er ook nog niet zo heel veel van, heb alleen de buitenkant gezien, en kan het niet goed uitleggen via de computer. Misschien komt dat later, als ik er meer van weet en meer een mening gevormd heb. Het valt me wel op dat er hier voorzieningen zijn en ook nog eens mooie. De sporthallen heb ik nog niet gezien, maar ik hoorde van Nicole dat die erg mooi waren. Daarnaast hebben ze wijkcentra die mooi en netjes zijn, speeltuintjes in de wijken, heel veel voorlichtingsposters e.d., kunstwerken in de wijk en zelfs de townships worden op de borden aangegeven. Als we over straat rijden moeten wel alle deuren op slot en de ramen dicht en ’s avonds mogen we in veel wijken niet meer zijn.
Zoals jullie vast merken wordt het een beetje een chaotisch stukje, nou zo is het ook in mijn hoofd dus iets beters kan ik er eigenlijk ook niet van maken. Ik heb zoveel indrukken en over sommige dingen nog geen uitgesproken mening dus deze kan ik ook nog niet duidelijk delen.
Nu gaan we ‘stappen’ met een paar locals maar erg laat wordt het niet want we zijn nogsteeds moe van de reis, de indrukken en we hebben morgen weer een lange en indrukwekkende dag voor ons. We gaan namelijk activiteiten verzorgen in het communicty centre van Raversmead.
Ik hoop dat jullie wat van dit stukje kunnen maken, het toch nog een beetje interessant vinden en misschien kan ik jullie de volgende keer een wat duidelijker verslag geven.
Liefs en tot over heel veel nachtjes…
(Dit verslag is van dinsdag avond maar daarna is het nog niet gelukt hem te plaatsen, dus bij deze.)
In de foto in de bijlage (als dat gaat lukken) zien jullie Marije en mij met een paar zingende locals. Het klonk nergens naar, ten eerste hoe ze dat liedje zongen van “In the jungle….” En ten tweede hoe ik (voor de mensen die mijn ritmegevoel kennen) meespeelde op de sambabal, maar het was een leuke ervaring en gelukkig kwam Marije net op tijd voor een foto.
Gisteren zijn we, Marije, Anke, Nicole, Joris en ik naar de stad gegaan om naar Joris zijn stage te gaan en om onze auto op te halen. Anke gaat samen met ons werken en Joris is haar vriendje die stage gaat lopen in de stad. We hebben dus een gedeelte van de stad gezien en ook een gedeelte van de chaos van het verkeer, dat beloofde nog wat. Toen we Joris en Anke afgezet hadden bij hun stage gingen wij het plan van Mandla doorlezen. Het was interessant, leuk en we hadden zin om te beginnen! Na de overdracht gingen we onze auto ophalen, wat een gedoe om een auto te huren maar uiteindelijk hebben we hem. Een Hyundai I10. Mooi makkelijk want hier kunnen wij zelfs mee parkeren! Maar ter compensatie van het gemakkelijke parkeren moeten we nu wel links rijden, met onze linkerhand schakelen, naar de andere kant van de weg kijken voor we kunnen oversteken en het linker knipperlicht en de ruitenwissers zijn verwisseld. Moeilijk, moeilijk, moeilijk, moeilijk. (Naar een lied van Brigitte Kaandorp.) Maar wel leuk. Marije en ik vonden het maar wat eng bij mekaar in de auto maar zelf vonden we dat het prima ging dus het komt wel goed!
Vandaag zijn we voor het eerst naar Mitchels Plain gegaan, de meest criminele wijk van Kaapstad naar horen zeggen. We hebben hier nog niets van gezien of gemerkt, er werden alleen wel een paar kinderen aangeboden bij het oprijden van de parkeerplaats. Nicole zei dat ze dat ook daadwerkelijk meenden omdat ze hier gewoon kinderen teveel hebben. We zijn langs Charles en Doris geweest, twee hele lieve mensen die in Mitchels Plain wonen en Charles doet superveel vrijwilligerswerk, onder andere voor Mandla. Hier was het erg gezellig en we hebben ook al een aantal van hun kinderen ontmoet. Daarna hadden we een vergadering waarbij alle spatters/collega’s/medewerkers van Mandla bij aanwezig waren. Het was erg leuk om hen allemaal te ontmoeten. Ze hebben allemaal een handicap opgelopen na hun geboorte. Één van hen is neergeschoten, één is neergeslagen en één heeft polio gehad. Van de rest weet ik het (nog) niet maar het lijkt mij wel erg heftig om van abled naar disabled te gaan en ik vind het gaaf om te zien dat ze zich willen inzetten voor de gehandicapten in hun wijk en hier ook echt veel vrije tijd in steken!
Over wat ik vind van de wijken en wat het met me doet kan ik weinig zeggen. Ik weet er ook nog niet zo heel veel van, heb alleen de buitenkant gezien, en kan het niet goed uitleggen via de computer. Misschien komt dat later, als ik er meer van weet en meer een mening gevormd heb. Het valt me wel op dat er hier voorzieningen zijn en ook nog eens mooie. De sporthallen heb ik nog niet gezien, maar ik hoorde van Nicole dat die erg mooi waren. Daarnaast hebben ze wijkcentra die mooi en netjes zijn, speeltuintjes in de wijken, heel veel voorlichtingsposters e.d., kunstwerken in de wijk en zelfs de townships worden op de borden aangegeven. Als we over straat rijden moeten wel alle deuren op slot en de ramen dicht en ’s avonds mogen we in veel wijken niet meer zijn.
Zoals jullie vast merken wordt het een beetje een chaotisch stukje, nou zo is het ook in mijn hoofd dus iets beters kan ik er eigenlijk ook niet van maken. Ik heb zoveel indrukken en over sommige dingen nog geen uitgesproken mening dus deze kan ik ook nog niet duidelijk delen.
Nu gaan we ‘stappen’ met een paar locals maar erg laat wordt het niet want we zijn nogsteeds moe van de reis, de indrukken en we hebben morgen weer een lange en indrukwekkende dag voor ons. We gaan namelijk activiteiten verzorgen in het communicty centre van Raversmead.
Ik hoop dat jullie wat van dit stukje kunnen maken, het toch nog een beetje interessant vinden en misschien kan ik jullie de volgende keer een wat duidelijker verslag geven.
Liefs en tot over heel veel nachtjes…
(Dit verslag is van dinsdag avond maar daarna is het nog niet gelukt hem te plaatsen, dus bij deze.)
-
06 September 2012 - 10:36
Marielle:
He Simone...
Super verhaal!!
We wachten met smart op de volgende ;-)
Groetjes -
06 September 2012 - 14:04
Tante Lammieke:
Ha Simone,
Mooi verhaal....ook een beetje eng.
Pas je goed op jezelf daar?
Maar....gezien je leeftijd moet je het wel aan kunnen. ☺
(kijk maar eens op je profiel.....)
Liefs,
tante Lammieke. -
06 September 2012 - 14:43
Anja Slump:
he Simone, leuk hoor om zo een beetje te lezen wat je allemaal doet!!geniet van je werk en de omgeving en de mensen daar. groetjes de Slumpkes -
06 September 2012 - 16:55
Roëlle:
Haaaaaaa die Simson.
Echt leeuk om zo joun verhaaltjes te lezen :).
Hopen dat je snel er weer wat opzet, verder moet je goed op je zelf passen!
Liefsss Roellee xx. -
06 September 2012 - 19:13
Mamma:
hey moon, goed hoor al weer een heel verhaal. Logisch dat het nog wat chaos voor je is, want het is ook allemaal zoveel! Het zou leuk zijn als je er de volgende keer wat foto's bij kunt aanleveren, wanrt dan krijgen we iets meer beeld vanalles. Liefs mamma -
06 September 2012 - 19:42
Bertine:
Goed verhaal Siem!:)
Kom maar op met de volgende storys! En graag net zo chaotisch als deze, ik hou daar wel van :p -
07 September 2012 - 13:09
Ido:
Hey Simone,
Boeiend verhaal hoor. Leuk om indrukken te krijgen van je avonturen. Prettig dat je gewoon verteld zoals je het beleefd. Hoop meer van je te lezen! Met foto's ?
Pas goed op elkaar en op jezelf. Goede tijd verder!
groet, Ido -
07 September 2012 - 20:53
Tante Tineke:
Hey Simone, begrijpelijk die chaos in je hoofd, de eerste dagen doe je ook zoveel indrukken op........
En getsie (sorry voor het woord) mijn maag keert om bij die schapekoppen:-) hoezo smileys?????
Met hoeveel personen werk je daar? Jullie zijn er toch met z'n tweetjes (Marije en jij) heengegaan?
Dus wie wie is is voor mij nog wat onduidelijk, maar ach dat is minder belangrijk.
Ik hoop dat het goed met je gaat. Geniet van je ervaringen,liefs -
07 September 2012 - 20:56
Simone Dijkstra:
Hallo hallo,
Nou, de smileys zal ik even uitleggen; de schapenkoppen worden eerst in zijn geheel op het vuur gegooit, met wol, ogen en tanden. En de tanden lijken net te lachen dus daarom denk ik smilies!! ;)
Verder zijn Marije en ik aan het werk als stagiaires en Anke, nog een meisje als vrijwilliger. De rest van de mensen die op de foto staan zijn mensen die hier werken en die wij begeleiden. Nicole gaat vanavond weer weg, die heeft ons even weg wijs gemaakt ;)
Ik probeer zondag weer wat te plaatsen! Liefs -
07 September 2012 - 20:56
Simone Dijkstra:
Hallo hallo,
Nou, de smileys zal ik even uitleggen; de schapenkoppen worden eerst in zijn geheel op het vuur gegooit, met wol, ogen en tanden. En de tanden lijken net te lachen dus daarom denk ik smilies!! ;)
Verder zijn Marije en ik aan het werk als stagiaires en Anke, nog een meisje als vrijwilliger. De rest van de mensen die op de foto staan zijn mensen die hier werken en die wij begeleiden. Nicole gaat vanavond weer weg, die heeft ons even weg wijs gemaakt ;)
Ik probeer zondag weer wat te plaatsen! Liefs -
08 September 2012 - 14:14
Mirjam:
Leuk om je verhaal te lezen! Blijf lekker veel schrijven:) Xx -
08 September 2012 - 16:01
Glendy:
Hahaha wat een chaotisch verhaal!! :P
Hopelijk is het daar minder chaotisch dan hoe je schrijft:P
Leuk om te lezen wat je zo langzaam aan daar aan het doen bent, wel heftig zeg met die kinderen en gehandicapten..
Leuke foto's, vraagt naar meer!! (A)
xxxxx -
10 September 2012 - 11:45
Rianne:
Woow wat een bijzondere dingen!
Logisch dat je een beetje chaotisch bent, zo indrukwekkend alles.
Wat ontzettend smerig die smileys zeg :p heel apart.
Dat links auto rijden lijkt me ook heel gek haha.
Wat heftig van die kinderen die aangeboden worden zeg!
Veel succes!
Liefs Rianne -
24 September 2012 - 20:16
Marjoke:
Hee Zussie,
Ook al is het een beetje chaotisch, vind je verhaal super! Al kan ik me niet overal een voorstelling bij maken. Je maakt echt wel bijzondere dingen mee! Heel gaaf:D
Ben druk bezig om al je verhalen te lezen, wat ik in mijn laksigheid nog niet had gedaan...
Op naar de volgende!
kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
